Nasza szkoła ma ponad pięćdziesięcioletnią tradycję i naprawdę czuje się tu ducha dawnych wieków. Może to dlatego, że Pilica od zawsze była związana z wieloma postaciami znanymi z podręczników historii.
    Dawno, dawno temu, kiedy na ziemiach polskich panował Kazimierz Wielki, na naszych terenach zaczęto budować potężne warownie. Na początku XIV wieku Otton Toporczyk, rozpoczął i ukończył ze znakomitym skutkiem budowę potężnego zamku, którego majestatyczne ruiny do dziś istnieją  w Smoleniu. 
Otton Pilecki, był przyjacielem króla Kazimierz Wielkiego. Pamiętać należy też, że wdowa po Ottonie, Jadwiga, została w 1386 roku matką chrzestną króla Władysława Jagiełły.
    Na naszym terenie znajduje się dużo zabytków klasy zerowej. Wieki mówią do nas na każdym kroku. Wystarczy tylko dobrze przyłożyć ucho. Piliczanie zawsze byli wielkimi patriotami. Wystarczy tylko wspomnieć nazwiska Zuzanny Czaplicowej czy Marii Sobieskiej z Wesslów, fundatorki Klasztoru oo. Reformatów i członkini trzeciego zakonu franciszkańskiego.
       Szkolnictwo w Pilicy ma bardzo bogatą przeszłość, której korzenie sięgają początków XV w. Już w 1409r. działała tu szkoła parafialna, która mieściła się na wzgórzu za kościołem farnym św. Jana Ewangelisty. Jak wielką wagę przywiązywano wówczas do nauki oraz  poziomu kształcenia w pilickiej szkole,  świadczy spora liczba Piliczan, którzy w XV w. studiowali na Akademii Krakowskiej ( dzisiejszy UJ). Jeden z nich Jan z Pilczy – został nawet w XV w. rektorem tejże uczelni. W późniejszych latach szkoła przechodziła różne koleje losu, jednak cały czas istniała. Przetrwała nawet trudne lata zaborów. Uczyły się w niej na równych prawach dzieci chrześcijańskie i żydowskie. Oprócz szkoły elementarnej, w XIX w. istniała szkoła Rzemieślniczo-Niedzielna, w której uczono kilku zawodów. Stare karty jej dziennika z 1848r. są źródłem wiedzy nie tylko na temat postępów w nauce, ale również o nazwiskach ówczesnych Piliczan, nazwach ulic, jakie tu były, zawodów, które tu wykonywano.
    Po odzyskaniu niepodległości ciągłość szkolnictwa w Pilicy nie została przerwana. Powstała Publiczna Szkoła Powszechna Miejska, a kierownikiem jej został Władysław Jeleń, którego grób znajduje się na tutejszym cmentarzu. Ponadto z inicjatywy Feliksa Borysławskiego 1 IX 1917r. zostało powołane do życia 4-klasowe Progimnazjum Ogólnokształcące-Koedukacyjne. Mieściło się ono w jednym z domów przy ulicy Zawierciańskiej. W czterech klasach uczyło się łącznie 100 uczniów. Do południa odbywały się lekcje dla młodzieży, a po południu kursy dla dorosłych. Uczniowie pochodzili z terenu całej ówczesnej gminy Pilica oraz Chliny i Woli. Progimnazjum było szkoła prywatną, więc trzeba było płacić czesne. Oprócz założyciela nauczycielami w tej szkole byli  dr Zygmunt Pyrowicz, Eugeniusz Stolarski, Helena Wilczakówna i ks. Mieczysław Froelich. Narastająca drożyzna utrudniała opłacanie czesnego, aż w końcu spowodowała, że progimnazjum zamknięto w 1920r. Szkoła Powszechna funkcjonowała przez cały okres XX-lecia międzywojennego.
    Po wybuchu II wojny światowej, gdy rodzi się tajne nauczanie, w Pilicy zaczynają działać tajne komplety w zakresie szkoły średniej. Prowadziły je siostry Janina Graniecka i Kamila Jędrzejkowska oraz Zofia Kozielska i Anna Pyrowicz. W 1940r. prowadzenie tajnych kompleksów przejął przybyły z Tomaszowa Lubelskiego profesor Feliks Kwiatkowski. Prowadził je do wyzwolenia Pilicy, czyli do dnia 17 stycznia 1945 roku.
    Po zakończeniu wojny, 27 kwietnia 1947roku,  Gmina Rada Narodowa postanowiła wybudować nową szkołę. Wybrano Komitet Budowy Szkoły składający się z wójta Władysława Zonfka, kierownika i przewodniczącego GRN- Stanisława Borka oraz 10 innych członków. 1 V 1948r. GRN upoważniło zarząd do kupna od Heleny Arkuszewskiej parceli o powierzchni 2 ha ( po byłej słodowni ) pod budowę szkoły. Cena tej działki wynosiła wówczas 4.500.000 zł. W dniu 29 V 1948r. Stanisław Borek oświadczył przedstawicielom GRN, że inspektorat szkolny w Olkuszu zamierza zorganizować w Pilicy od 1 IX 1948r. 11-letnią Szkołę Podstawowo-Licealną. 21 VI 1948r. GRN postanowił wystosować prośbę do Kuratorium Okręgu Szkolnego Krakowskiego o zorganizowanie IV klasy szkoły nowego typu i przydzielenie jej trzech profesorów, zobowiązując się przy tym do zapewnienia im mieszkania i zwrotu kosztów jakie przeprowadzili. 11 VIII 1948r.  Borek poinformował członków Komitetu Budowy Szkoły o zakupieniu  parceli. W 1953r. uzyskano pozwolenie na  budowę, a rok później rozpoczęto prace budowlane. Tymczasem zajęcia szkolne odbywały się na pilickim zamku i budynku przy ul. Senatorskiej.
    7 VIII 1945r. Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Olkuszu wystosowało do Wydziału Oświaty Prezydium Wojewódzkiego RN w Krakowie pismo potwierdzające potrzebę utworzenia w Pilicy liceum.
    1 IX 1956r. odbyło się uroczyste otwarcie nowej szkoły. Do użytku oddano wtedy tylko I piętro, roboty wykończeniowe ciągnęły się do końca 1957r. 30 VIII 1956r.
Stanisław Borek został mianowany dyrektorem szkoły.
  Nowy gmach szkolny zbudowano z kamienia i cegły, a pokryto czerwoną dachówką. W środku było 15 sal lekcyjnych, 2 szatnie, 3 pomieszczenia administracyjne, gabinety: fizyczny i biologiczny, sala gimnastyczna, 2 świetlice, biblioteka szkolna, łaźnia, przebieralnia, gabinet lekarski i sala do prac ręcznych. Tak po ośmiu  latach starań rozpoczęła działalność Szkoła Ogólnokształcąca Stopnia Podstawowego i Licealnego przy ul. 17-go Stycznia.
  Od 1962r. władze oświatowe zaczęły przejawiać tendencje do rozdzielenia Liceum od Szkoły Podstawowej, czego w końcu dokonano w roku szkolnym 1966/67. Od 1 IX 1967r. Liceum w Pilicy rozpoczęło realizację VI etapu reformy jako szkoła 4 klasowa na podbudowanie 8-klasowej Szkoły Podstawowej. 

Pierwsza matura w pilickim LO miała miejsce w 1960r.

Z 20 uczniów 17-stu zostało do niej dopuszczonych i zdało ją pomyślnie. Jednym z przedmiotów maturalnych była wtedy łacina.

W 2002r. Liceum dotknęła kolejna reforma oświatowa związana z wprowadzeniem 6-letniej Szkoły Podstawowej, 3-letniego Gimnazjum i 3-letniej Szkoły Ponadgimnazjalnej. Od tego też roku wprowadzono nowe profile z rozszerzoną informatyką i matematyką oraz z rozszerzonym  j. angielskim i historią.

W ciągu 50 lat istnienia liceum ukończyło ponad 1000 absolwentów. Wielu z nich zdobyło wyższe wykształcenie i zasila dziś szeregi pracowników oświaty wszystkich szczebli, służby zdrowia, sądownictwa, administracji państwowej, duchowieństwa i wielu innych.

W roku szkolnym 2005/2006, 13 II 2006r Liceum przeprowadziło się do nowo wybudowanego gmachu.  Tym samym po raz pierwszy od momentu powstania oddzieliło się od szkoły podstawowej.

          Jesteśmy nowocześni, skomputeryzowani, zreformowani. Stanowimy wraz z technikum zespół szkół. Ale wciąż mamy te same ambicje: być szkołą przyjazną uczniowi. Poszerzać horyzonty, spełniać marzenia.